نویسنده: دانته
عنوان اصلی: La Dvina Commedia
ناشر: امیرکبیر
این متن به دو زبان انگلیسی و ایتالیایی و با توضیحاتی خلاصه به زبان فارسی است.
دانلود کمدی الهی: جلد اول (دوزخ) - دوم ( برزخ ) - سوم ( بهشت )
کمدی الهی ؛اثر دانته شاعر و نویسنده ایتالیایی. این کتاب از زبان اول شخص است و دانته در این کتاب، سفر خیالی خود به دوزخ، برزخ و بهشت را تعریف میکند.
دانته آلیگیری از نویسندگان بزرگ تاریخ ایتالیاست که ایتالیایی ها او و آثارش را بسیار دوست دارند و حتی بعضی منتقدین دو کتاب معروف دانته یعنی کمدی الهی وزندگانی نو را هم سطح با آثاری چون ایلیاد و اودیسه می دانند .
دانته چنان تاثیری بر ادبیات گذاشت که نویسنده معروف فرانسوی یعنی اونوره دو بالزاک که او را پدر رئالیست می دانند ، مجموعه کتاب های خود را به یاد کتاب کمدی الهی دانته ، به نام کمدی انسانی نام گذاری کرد .
در این سفر دانته دو راهنما دارد. در دوزخ و برزخ راهنمای او «ویرژیل»، شاعر ایتالیاییست که چند قرن پیش از دانته زندگی میکرده، و در بهشت راهنمای او بئاتریس است که زنی رویاهای او بوده. بئاتریس زنی معمولی بوده که دانته به او عشق میورزیده ولی او را تنها چند بار ملاقات کرده. بئاتریس خیلی جوان از دنیا رفت و میگویند دانته همواره در خیابانهای فلورانس به دنبال او میگشته.
دانته در این کتاب از مراحل مختلف دوزخ، برزخ و بهشت میگذرد و در این مراحل با شخصیتهای مختلف تاریخی برخورد میکند، تا عاقبت در آخرین مرحله بهشت به دیدار خدا میرسد.
دانته آلیگیری (1265-1321) بزرگترین چامهسُرا و شاعر ایتالیا در زمان اومانیسم و زمینهساز رنسانس است. او شاعران و هنرمندان پس از خود را در سراسر اروپا تحت تاثیر خود قرار داده است. دانته از بزرگان و دولتمردان شهر «فلورانس» بود.
پُرآوازهترین اثر او «کمدی الهی» یا «کمدی آسمانی» نام دارد. این نامهی ارجمند و بزرگ، همانند سازیی است از سفر روان (روح) انسان به سه جایگاه جهان دیگر، یعنی دوزخ، برزخ و بهشت. داستان کمدی الهی چنین است که در عالم رویا دانته خود را در جنگلی تاریک، در میان جانوران و دَدان مییابد. در این احوال، ویرژیل (نماد خِرَد انسانی) نمایان میشود و راهنمای سفر او میگردد.
آنچه به این اثر ارزش ادبی میبخشد، پندارگَری و تخیل شگفتانگیز نویسنده در انگاشتن عالم پس از مرگ است. دانته در این کتاب، همهی آرایههای ادبی را به خوبی رعایت کرده است. پس از دانته کسانی که بیشترین تاثیر را از وی پذیرفتهاند، عبارتاند از: بوکاچیو، پتراک و جان میلتون.
کمدی آسمانی گونهای حماسهی ادبی-دینی و آفریدهی پندار و انگارهی دانته است. به نظر میرسد که دانته پیش از هر چیزی از کتاب ایرانی «ارداویرافنامه» که نزدیک به هزار سال پیش از وی نوشته شده بوده است تاثیر پذیرفته است.این نامهی ایرانی به زبان پارسی میانه مربوط به زمان ساسانیان است. «کرتیر» موبد زرتشتی و پُرآوازهی ایرانی در زمان ساسانیان نیز چنین تجربهای داشته است و کتیبهای در این زمینه دارد.
به احتمال فراوان کتاب الغفران (آمرزش) از ابوالعلای معری (شاعر نابینای سوری) خود برگرفته شده از ارداویرافنامه است که دو سده پیش از دانته نوشته شده است. «ویراف» ورجاوند (مقدس) موبدی بود که به باور پارسیان و ایرانیان به معراج و جهان دیگر رفت و ارداویرافنامه نوشتهی اوست. ویراف مقدس با خوردن نوشیدنی ورجاوند -احتمالا به نام هوم- (haoma) سه شبانهروز به خواب فرو میرود و پس از بیداری داستان خود و آنچه بر او گذشته را برای دیگران بازگو میکند.
این کتاب به دست شجاع الدین شفا به پارسی برگردانده شده است. بخشهایی از کتاب کمدی الهی به زبان ایتالیایی و برگردان آن به زبان پارسی:
Nel mezzo del cammin di nostra vita
mi ritrovai per una selva oscura
ché la diritta via era smarrita.
در نیمه راه زندگی
خود را در جنگلی تاریک یافتم
جایی که راه راست گم گشته بود
Ahi quanto a dir qual era è cosa dura
esta selva selvaggia e aspra e forte
che nel pensier rinova la paura!
آه چقدر سخت است سخن گفتن
از آن جنگل وحشی، انبوه و خشن
که یاد آن نیز ترس آور است
Tant’è amara che poco è più morte;
ma per trattar del ben ch’i’ vi trovai,
dirò de l’altre cose ch’i’ v’ho scorte.
ترس آن از مرگ هم بدتر است
اما به منظور بازگویی چیزهای خوبی که آنجا یافتم
ما بقی آنچه بر من گذشت را اینجا مینویسم.
کورش محسنی
نویسنده: شیخ احمد غزالی
رده بندی کنگر ه(نشانه مولف): 4 غ /3ب
رده بندی کنگر ه(بخش عددی رده): 286
رده بندی کنگر ه(بخش حرفی رده): BP
تعداد صفعه ها: 87
تاریخ نشر: 1356
ناشر: انجمن فلسفه ایران
محل چاپ: تهران
زبان کتاب: فارسی
نام نویسنده/گردآورنده: خواجه احمد
نام خانوادگی نویسنده /گردآورنده: غزالی
تصحیح و مقدمه: نصرالله پورجوادی- انجمن حکمت و فلسفة ایران
1356
نثر زیبا و دلنشینی در این اثر و دیگر آثار خواجه احمد غزالی وجود دارد که از دیده ها دور مانده است. در بسیاری از سطور لحنی شاعرانه می یابد که البته با معیار های شعر امروز قابل مقایسه است.
سفرهاى هفت گانه عرفانى از دیدگاه احمد غزالى
احمد غزالى در کتاب « بحر الحقیقه » سیر و سلوک را در « هفت بحر » با چینش خاصى ارائه داده است که عبارتند از :
اول : بحر معرفت : که گوهر آن « یقین » است و این معرفت عبارت است از غرق شدن عارف در وجود ، جمال و کمال او .
دوم : بحر جلال : که گوهر آن حیرت است .
سوم : بحر وحدانیت : که گوهر آن حیات است .
چهارم : بحر ربوبیت : که گوهر آن بقاء است .
پنجم: بحر الوهیت : که جانمایه آن وصال است .
ششم : بحر جمال : که جان و سرّ آن رعایت است ( استغراق در لطافت و اضافت ) .
هفتم : بحر مشاهد : که گوهر آن « فقر » است .
زندگی نامه
مجدالدین ابوالفتح احمد بن محمد غزالی یکی از فقهای بزرگ سدهٔ پنجم هجری در مذهب شافعی بود و زاده توس بود. او هم چنین از بزرگترین عارفان و صوفیان عصر خود بود و اثر بزرگ وی سوانح العشاق نیز در همین باب تالیف شده است که بزرگانی چون عراقی و عبدالرحمان جامی را تحت تاثیر قرار داده است. وی برادر کوچکتر امام محمد غزالی بود و از سال ۴۸۸ تا ۴۹۸ هجری قمری در نظامیه بغداد به نیابت از برادرش که به سفری درازمدت رفته بود تدریس میکرد. علاوه بر این درویش های سلسله نعمت اللهی گنابادی نیز وی را از جمله اقطاب سلسه خود به شمار می آورند. شیخ احمد غزالی در سنهٔ ۵۲۰ در قزوین وفات یافت و در این شهر(مسجد "احمدیه" کنونی) مدفون شد.
آثاری که به او منسوبند عبارتند از:
لبابالاحیا
الذخیره فی علم البصیره
بحرالحقیقه
رسالهالعشقیه
سوانحالعشاق
شرح حال فقیه و محدث احمد غزالی
این عالم درعرفان از برادرش محمد غزالی پیشی گرفته بود ولی ناشناخته مانده است. احمد غزالی، برادر کوچکتر ابو حامد محمد غزالی ، بود. کنیه وی ابوالفتوح، والقابش مجدالدین، زین الدین و حجةالاسلام بود. تاریخ و محل تولد او در منابع ذکر نشده، اما چون زندگی و تحصیلات این دو برادر به هم نزدیک بوده، براساس تاریخ و محل تولد محمد، احتمالا احمد نیز در طابران طوس و دو سه سالی پس از برادرش محمد، در۴۵۲ یا ۴۵۳ به دنیا آمده است.
این دو برادر درکودکی پدرشان را از دست دادند و گفته شده است که پدرشان پیش ازدرگذشت، تربیت فرزندانش را به مردی زاهد و متقی به نام احمد رادکانی سپرد. در طوس بود که احمد، مانند برادرش، تحصیلات مقدماتی خود را در فقه به پایان رساند و هنوز جوان بود که به تصوف گرایید. احمد ابتدا مرید ابوبکر نساج طوسی شد که با چهار واسطه شاگرد جنید است. احتمالاً احمد تا ۴۸۷ که ابوبکر نساج درگذشت، نزد وی بود و وقتی هم که برادرش در ۴۸۸ او را به جای خود در نظامیه بغداد گذاشت، احمد در تصوف شهرت یافته بود.
بیشتر تذکره نویسان غزالی را فقیهی خواندهاند که وعظش بر فقاهتش غلبه کرد و دیگر فضائلش تحتالشعاع وعظ قرار گرفت و مغفول واقع شد. احمد در کسوت صوفی و واعظ به شهرهای و روستاهای بسیاری در خراسان ، آذربایجان و منطقه جبال و عراق سفر میکرد، برای مردم وعظ میگفت و به دستگیری مستعدان میپرداخت. در هر شهری نیز علاقه مندان بسیار مییافت و مردم برای شنیدن سخنانش به مجالس وعظ وی هجوم میآوردند. گفتهاند که غالبا در وعظ به خود وی هم حالی دست میداد و مردم نیز چندان به هیجان میآمدند که فریاد میکشیدند، جامه برتن میدریدند وجوانان در مجلس وی توبه میکردند.
بدینترتیب غزالی به سبب سفرهای بسیار و مجالس واعظی که در بلاد اسلامی برپا کرد، نه تنها در زمان حیات خود شناخته شده بود، بلکه شاگردان ومریدان بسیار گرد خود جمع آورد. از جمله شا گردان وی در فقه و حدیث، این اشخاص بودند: ابن شهر آشوب (متوفی۵۸۸)، از محدثان بزرگ شیعه (متوفی۵۶۰) و عبدالواحد آمدی (متوفی۵۵۰)، مؤلف غررالحکم و دررالکلم . از جمله مشهورترین مریدان وی نیز عینالقضاه همدانی و ا بونجیب سهروردی بودند.